Narodowy Ogród Botaniczny w Carmarthenshire to jeden z najpiękniejszych tego typu obiektów w Zjednoczonym Królestwie. Jego centrum stanowi największa na świecie jednoprzęsłowa (single span) oranżeria zaprojektowana przez słynnego brytyjskiego architekta Sir Normana Fostera, znanego ze szczególnej dbałości o harmonijne łączenie architektury z krajobrazem.
Usytuowana miedzy zielonymi wzgórzami szklana, owalna kopuła o długości ok. 100m i szerokości ok. 50 m z daleka przypomina typowe walijskie jezioro. W oranżerii znajduje się ponad 1000 gatunków roślin, spośród których znaczna większość to gatunki zagrożone wyginięciem. Pochodzą one z sześciu różnych rejonów geograficznych: Kalifornii, Australii, Wysp Kanaryjskich, Chile, Południowej Afryki oraz Basenu Morza Śródziemnego, lecz wszystkie rozwijają się najlepiej korzystając
z dobrodziejstw śródziemnomorskiego klimatu. Gorące, suche lato, chłodne wilgotne zimy lekkie podmuchy wiatru oraz oczyszczający ziemię ogień wszystko to zapewnione zostało roślinom w oranżerii. Ponad 3,500 metrów kwadratowych skalistych tarasów, piaskowych klifów oraz żwirowych wzniesień zaprojektowała Kathryn Gustaffson, architektka pomnika Diany w Kensington Park.
Wejście do Ogrodu Botanicznego w Walii (Gatehoues) to budynek również będący dziełem Sir Fostera. Jego bryła to wynik inspiracji architekta dawnymi walijskimi okrągłymi domami. Wnętrze ozdabia wykonana przez Marion Kalmus rzeźba ‘Trzydzieści trzy tysiące siedemset dziewięćdziesiąt osiem”, która symbolizuje liczbę zagrożonych wyginięciem gatunków roślin w roku otwarcia Ogrodu czyli w 2000.
Historia Ogrodu
Narodowy Ogród Botaniczny w Walii został założony na terenach, których historia sięga XVII wieku. Początkowo należały one do rodziny Middletonów, którzy na początku XVII wieku wybudowali tutaj rezydencję. Została ona sprzedana trzy pokolenia później by spłacić rodzinne długi. Pod koniec XVII wieku włości wraz z pałacem przeszły w ręce Williama Paxtona za 40 000 funtów. Rozpoczął on wielką transformację posiadłości w wodny park, wykorzystując geniusz najlepszych ówczesnych inżynierów Przebudowaną rezydencję otaczał ze wszystkich stron system jezior, stawów i kanałów połączonych siecią tam, śluz, mostów i kaskad. Paxton, odkrywszy bogactwo mineralne wód znajdujących się na swojej posesji, natychmiast wzniósł kilka łaźni zaopatrzonych w specjalne piece do podgrzewania wody. Na początku ubiegłego stulecia posiadłość zaczęła popadać w ruinę. W latach siedemdziesiątych rozpoczęła się renowacja niektórych budynków. Inicjatorem pomysłu założenia Narodowego Ogrodu Botanicznego w Walii na tych terenach był walijski artysta William Wilkins. Cały kompleks został wybudowany za 43,3 miliona funtów, a fundusze pochodziły m.in. z dotacji organizacji rządowych, takich jak Walijskiej Agencji Rozwoju oraz Walijskiej Rady Turystyki.
poleca:
